Dong Ha

De eerste fietsdag die op het programma staat. Zo zeg ik het goed, “op het programma” want de werkelijkheid is ietsje anders.
De tijdsplanning klopt niet en op het project van Plan wat we gaan bezoeken wordt op ons gerekend.

Dus na een heerlijk ontbijt met Vietnamese soep, noedels, groenten en brood worden wel alle fietsen op maat afgesteld en zelf meegebrachte onderdelen zoals pedalen bevestigd.
Daarna stappen we in de bus onderweg naar het project waar ik ook phuong uyen zal ontmoeten. Zij is een van mijn sponsormeisjes.

Onderweg krijgen we op het kantoor van Plan Vietnam uitleg over wat zij doen en waarom. Ook wordt verteld wat ze ons gaan laten zien.
Indrukwekkend hoe hier geprobeerd wordt de denkwijze van de bevolking in dit gebied te veranderen. Zo krijgen ze uitleg over hygiene en het waarom. Op deze wijze raakt de bevolking ook meer vertrouwd met sanitair in plaats van dat ze hun behoefte in de openlucht doen.

Ook wordt er in dorpen aan vrouwen geleerd hoe ze samen geld kunnen sparen en aan elkaar te lenen om iets op te zetten waar weer meer geld mee te verdienen is bijvoorbeeld.
Door een simpel systeem moet je bij lenen geld betalen en als je geld spaart dan wordt 1 keer per jaar van het geld wat door lening is binnengekomen geld uitgekeerd naar hoeveel je hebt gespaard.

Bij zo’n project heb ik mogen kijken. Was in een huisje op palen, deels van bamboe gemaakt. 30 vrouwen zaten daar op de grond. Wij mochten daar naar binnen klimmen. Schoenen uit en voorzichtig want ik ben echt bang dat het bamboe onder ons het begeeft. De vrouwen lieten ons graag zien wat ze doen en waarom.

Er was ook eten gemaakt en dat deelden ze graag met ons. Een soort zwarte taart bleek gemaakt van plakkerige rijst en sesamzaad. De smaak was even wennen en het voelde aan als een soort rubber in je mond. Of ik dat nou lekker vond ehm 😉

Ook heb ik nog even meegekeken naar een kookles. Moeders leren jonge moeders een voedzame maaltijd koken voor hun kinderen. Een mooi initiatief om zo kennis door te geven.

Vanaf het project hebben we terug gefietst naar het hotel. 35 km. Een uitdaging was dat niet. Maar ach wat kan mij dat fietsen schelen met wat ik hier al allemaal heb mogen zien.

Geen spijt dat ik met aan dit project begonnen ben. Heb nu al een stukje met eigen ogen kunnen zien hoe hard het nodig is en hoe goed Plan met het geld omgaat. Er wordt echt geïnvesteerd in een betere toekomst voor vrouwen in dit land. En daarmee ook een betere toekomst voor dit mooie land.

Over de ontmoeting met mijn sponsormeisje schrijf ik een aparte blog. Dat was een hele bijzondere ervaring.